diumenge, 20 de gener del 2013

MEDIA MARATON DE SANTA POLA: Tirar de orgullo....


…Hay veces que no hay otra manera de hacer las cosas, que de este modo y eso es lo que me ha tocado hacer hoy para finalizar la media maratón de Santa Pola.

Si cuando tan sólo llevas 5 km de carrera te sientes “ totalmente vacío” pero decides darte una vuelta de tuerca e intentar sacar de donde no hay, aunque tus piernas te digan alto y claro que no van tirar del carro….la opción más recomendable es parar y otro día será…pero…

Empecemos desde el principio….

A las 8 de la mañana puntuales nos reuníamos cuatro miembros del equipo (Eva, Oscar, Joju y un servidor) con Eva Ramos muy bien acompañada por toda la familia y Raúl con su grupo de seguidoras jejeje…

Una vez en Santa Pola, un pequeño paseo para soltar un poco las piernas y aclimatarnos un poco al tiempo que nos iban a acompañar durante la carrera (bastante viento y cerca de 12 grados).

Por allí nos hemos encontrado con un gran número de corredores de Alcoy de diferentes clubs (Club atletismo Alcoy, Trialcoy, Onsen…). La verdad, muy buen ambiente el que se respiraba en las inmediaciones del circuito.


Como siempre en Santa Pola, mucha gente en la salida, gente con diferentes objetivos pero todos con una única meta, disfrutar haciendo lo que nos gusta y volver a pasar por la línea de salida pero en dirección contraria habiendo dejado atrás los 21,097 km.

Los primeros metros los realizamos caminando ya que tanto corredor no te permite hacerlo de otro modo y con el vello de punta por los aplausos y ánimos que nos ofrece la gran cantidad de espectadores asistentes. 

Como siempre, Oscar sale por delante y no volvemos  a tener noticias de él hasta que llegamos a meta, por cierto, sigue reventando el crono en cada una de sus carreras.

Los primeros 5 Km los corro en compañía de Joju y sin perder de vista a Raúl, pero ya aquí empiezo a notar que lo de hoy no va a ser tarea fácil, que mi cuerpo hoy no está por la labor… Sigo tirando en solitario ya que no puedo seguirle el ritmo a mi compañero de fatigas y cada Km se me va haciendo más largo hasta que las sensaciones no son nada buenas y cuando llego al Km 11 no tengo más remedio que parar. Decido seguir caminando hasta llegar a la meta,  que es el punto de encuentro, pero tras caminar casi un km y ser adelantado por cientos de corredores,  decido trotar un poco hasta llegar al paso por meta. Han sido miles las cosas que han pasado por mi cabeza ( detente y otro día más, cada carrera es un mundo ya vendrán días mejores, la maratón se te queda grande…) pero conforme me iba acercando al punto fijado para abandonar me iba convenciendo a mí mismo de que no había venido hasta aquí para abandonar a 5 km de meta, que vamos aprovechar la etapa para acumular kilómetros, que debía disfrutar del ambiente y de tan maravillosa carrera…  así que he apretado los dientes y he decidido llegar hasta meta como mejor he podido.

Una vez en meta me he reunido con el resto de compañeros a los que felicito de nuevo desde aquí. Joju tras marcarse un partido entero ayer, el tío hoy no solo ha podido a la pereza de levantarse tan pronto sino que además ha hecho una muy buena carrera, Eva y Raúl que tras salir de sendas lesiones y arrastrando molestias han conseguido muy buenas marcas y Oscar que siguiendo en su línea ha dejado el nombre del equipo en lo más alto. Enhorabuena a los cuatro.

¿Mi marca? Creo que hoy es lo que menos importa... he aprendido varias lecciones y me han servido para hacer autocrítica (que tanto nos cuesta y tan buena es)


Así que como me dijo en su día una persona muy sabia, para atrás ni para ni para pillar impulso. Por lo que a seguir trabajando,  mejorar y sobre todo disfrutar de este deporte y de la gente con la que lo comparto.




PD: Jordi a la próxima ya no puedes faltar
.


dijous, 17 de gener del 2013

Un, dos... probando!!

I a la tercera va la vençuda…. i així ha sigut..

Aquesta era la setmana marcada per començar de nou amb el running. Un dia o altre tenia que ser i ja portava entrenant al gimnàs i el genoll no s’havia tornat a resentir.

Després del que sempre passa en els nadals: molta feina, anar de compres, poques ganes de fer coses i tot açò incrementat ara per les obligacions familiars, comencem gener en un propòsit: tornar a ixir a córrer.

Dijous passat em vam proposar dos companyes ixir a córrer els dillunsos per alternar en les clases del gimnàs i va ser una injecció de motivació!! Ixiria acompanyada i a més podría estrenar camiseta que els reis m’han portat també per animar-me en les ixides jjejjejejeje

Com sempre passa quan algú té algún pla, dilluns la feina es va complicar més del degut així que vaig dir adeu a la meua sortida. Amb molta ràbia va arribar dimarts i vaig pensar ixir però clar, a vore qui ix en la ventolera que feia si quasi isc volant a la lluna com Tirisiti… Però com no hi ha dos sense tres i a la tercera va la vençuda hui m’he vengat!!!

A més he tingut sort i he ixit ben acompanyada per Jordi. També tenia moltes ganes de fer alguna cosa ja que porta quasi un mes sense fer res: ni carrera, ni futbol ja que ha estat lesionat.

Jo amb ganes de probar el meu cardio en la carrera i Jordi amb ganes de probar si ja estava recuperat el seu turmell s’hem calçat les sabatilles i hem eixit per la porta. Sense cap meta establida, ja que no sabíem com respondriem, hem pensat anar pujant cap a la via verda a vore quines eren sensacions .

I…. prova superada!!! Hem tornat sencers i sense molèsties!!!

No hem volgut apretar massa per ser el primer dia. En total han sigut un poc més de 7 kilòmetres. No està malament per començar de nou, no creeu??.

Us portavem unes fotos que han inmortalitzat l'ixida d'aquesta vesprada però no em deixa insertar les imatges , joooooooo

Fins la próxima!!!!! (Espere que molt prompte)
 
; )


Pd. Feu-me memòria que agafe gorro a la pròxima que he tornat en les orelles congelades!!

"Para dejar de hablar de propósitos, y empezar a celebrar logros"


dilluns, 7 de gener del 2013

MEDIA MARATÓN VILLA DE ASPE 23/12/2012


         Ya  ha pasado un tiempo de la carrera así que perdón por el retraso, a veces la pereza y las fiestas son un mala combinación… hasta para hacer una simple crónica.
Se trataba de la última carrera del año, me había quedado un sabor agridulce de la media de Alcoy y me encontraba bastante fuerte, así que me decidí a hacer una media más antes de acabar el año ya que luego iba a  estropear el estado de forma a base de turrón, chocolate, sidra y jagermaister.
Fui a la carrera solo, ya que los habituales acompañantes (a los que se echó de menos) tenían otras actividades o resaca postcenas de empresa.
Total que el objetivo que tenía en mente era rondar toda la carrera los  4 min/km lo que suponía  a priori una carrera en 1:24:00. Esta vez me situé bastante bien en la salida y cogí ese ritmo desde el inicio, el hecho de que la carrera de 10k saliera en el mismo tiempo y recorrido me ayudó a engancharme a un grupo rápido pero cómodo que me llevo los primeros 10km en 39:41s.


Una vez ahí, se dividieron las dos carreras y me encontré con muy poca gente por delante, me motivó ver que me encontraba bastante bien y pegaba un solecito bueno (que aunque parezca una chorrá, a mi me ayuda sentir ese calor en carrera), así que apreté un poco más e hice los km del 10 al 16 como un avión pasando a gente y aumentado el ritmo poco a poco. Veía que iba minuto y medio mejor que lo esperado y me daba un poco de miedo venirme abajo al final, pero aguanté como pude ese ritmo hasta el final, pasando a algunos corredores más, que por suerte, no pudieron seguirme.
Al final un poco de apretar los dientes, ir pensando cosas mientras corres para no centrarse en el cansancio y sentir que iba con mejor tiempo de los esperado me hizo acabar la ultima costera adelantando a otro y llegando en 1:22:58, el 19º de la general y el 8º de mi categoría, la mejor marca que he hecho hasta ahora.
Así que, esta vez sí, me fui con un buen sabor de boca de la carrera, sabiendo que en fiestas me podría pegar algún homenaje jjeje.
Y sí, fue una buena carrera, aquí os dejo un documento, el 1:22 suena muy bien pero a mí me gusta llamarlo: el infierno en la tierra.
            Bueno chicos y chicas nos vemos pronto, la próxima en Santa Pola, ya veremos cómo nos han sentado las navidades, mientras tanto pensaremos que se puede repetir ese 1:22